ขอสารภาพครับ ติดตามข่าว ร.ล.สุโขทัย จมที่ทะเลหน้าบางสะพาน ด้วยความเศร้าลึก…สะเทือนใจแรง แรงกว่าใครหลายคน เหตุผล จิตวิญญาณส่วนหนึ่งยังเป็นทหารเรือ ผูกพันกับชีวิตชาวเรือ
อ่านถึงตรงนี้ ผมขอให้ท่านผู้อ่าน เหลือบตาดูชื่อคอลัมน์ความหมายของ “ชักธงรบ” ซ่อนความนัยไว้หลายอย่าง อย่างแรก “ชักธงรบ” เป็นปฏิบัติการของนามปากกา “กิเลน ประลองเชิง”
ในขบวนเรือพยุหยาตราทางชลมารค…ชุดเรือดั้ง เรือตำรวจหลวง มีเรือนำสองคู่ คู่แรก เสือทะยานชล เสือคำรณสินธุ์ คู่ที่สอง กิเลนระเริงชล กิเลนประลองเชิง
สมัย ร.5 เรือคู่กิเลนยังอยู่ สมัยต่อๆมา ความเปลี่ยนแปลงมีเป็นธรรมดา มาถึงรุ่นเราๆก็หายไป
ส่วนคู่เรือเสือทะยานชล เสือคำรณสินธุ์ นั้น กองทัพเรือนำไปใช้เป็นชื่อเรือพิฆาต วันนี้ก็น่าจะยังทะยานชล คำรณสินธุ์อยู่ใน 1,500 ไมล์ทะเล
ก่อนพี่ที่ผมรัก โกวิท สีตลายัน จะวางมือ พี่โกใช้นามปากกา มังกรห้าเล็บ อยู่ในชื่อคอลัมน์ ลั่นกลองรบ พี่โกจะตั้งใจแค่ไหน ผมไม่รู้ ชื่อลั่นกลองรบนั้น เป็นสัญญาณของการรบทางบก
แฟนสามก๊กคงพอรู้ ระหว่างรบติดพันสัญญาณกลองรบ คือคำสั่งบุกไปข้างหน้า แต่ถ้ามีเสียงกลองทอง คือคำสั่งหยุด ถอยหรือหนี
มีคนเดียวในไทยรัฐรู้ว่าชื่อคอลัมน์ชักธงรบนั้น โกวิท สีตลายัน ตั้งสำรองไว้ คนเดียวท่านนั้นยื่นให้ผมชื่อคอลัมน์ ชักธงรบ จึงได้ปรากฏขึ้น
อยากจะกู่ก้องฟ้องโลกให้รู้ คนใช้ชื่อกิเลน ประลองเชิง ชื่อเรือรบโบราณ ปีติแค่ไหน กลมกลืนไปกันได้ กับสัญญาณชักธงรบ เป็นเนื้อเดียวกัน
ตอนผมเป็นทหาร เป็นลูกเรือ ร.ล.“จันทร” เรือธงของกองทัพเรือ ตอนฝึกวิชาภาคสาธารณะ ที่โรงเรียนพลทหารเกล็ดแก้ว…เราเดินแบบธรรมดาไม่ได้ ปากก็ร้อง เท้าก็ก้าว จะมีปี่กลองหรือไม่ ก็ต้องเข้าจังหวะ
ตัวอย่างสักเพลงของเสด็จเตี่ย กรมหลวงชุมพร…
หะเบสสมอพลัน ลัดสันดอนไป ลัดไปเกาะสีชัง จนกระทั่งกระโจมไฟ เพรียกหาข้าศึก มิได้นึกจะกลับมาใน ถึงตายตายไป ตายให้แก่ชาติของเรา
ใครที่เคลิ้มไปเพลงนี้เปิดกูเกิลคงเจอเนื้อหาเต็มๆ ผมขอลำดับไปตามความจำกะริบกะร่อย
ท่อนเพลงที่โดนใจ “ไทยเป็นชาติของเรา ธงทุกเสาชักขึ้น ทุกลำ ถึงเรือจะจมในน้ำ ธงไม่ต่ำลงมา”
“พวกเราทุกลำ จำเช่นดอกประดู่ วันไหนวันดี บานคลี่พร้อมอยู่ วันไหนร่วงโรย ดอกโปรยตกพรู ทหารเรือเราจงดู ตายเป็นหมู่ให้ชาติไทย”
เพลงมาร์ชท่อนจบ ถ้าเดินในขบวนทางการ ที่มีเสียงกลองนำ เราจะกระทืบเท้า ทั้งฮึกเหิมทั้งสะใจ
เสด็จเตี่ยสอนทหารเรือทุกคน พร้อมตายทุกเวลา เมื่อเรือ “ถอนสมอ” จากท่า ธงรบถูกชักขึ้นยอดเสา
ความตายของคนรักใคร่ใกล้ชิด เป็นความเศร้าสูญเสียนักหนา แต่สำหรับตัวทหารเรือเอง…ผมเชื่อว่า แม้วินาทีสุดท้าย…ไม่ว่าตอนเรือจม หรือตัวเองจม…เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้
ส่วนทหารเรือ อีกเกือบยี่สิบชีวิต ที่ยังหากันไม่เจอ…ผมขอแสดงความคารวะล่วงหน้า…ชีวิตนั้น อยู่หรือตายมันไม่สำคัญ เท่ากับเมื่ออยู่ เราได้ทำอะไร เต็มความสามารถตามหน้าที่ที่มีหรือไม่?
ผมมั่นใจเต็มที่ทุกชีวิตใน ร.ล.สุโขทัย ทำหน้าที่ได้ดีที่สุดแล้ว
ไม่ควรที่ใครหน้าไหน โดยเฉพาะพวกนักการเมือง ที่ถนัดบทนักรบน้ำลาย…จะเชิดหน้าวิพากษ์ ด้วยข้อเคลือบแคลงสงสัย แต่ประการใดเลย.
กิเลน ประลองเชิง
(ภาพประกอบจาก FB : Thai Navy warships เรือรบราชนาวีไทย)
